Czy to normalne, że czasem nie potrafię przestać myśleć o tej osobie?
Jak mogę odnaleźć sens, gdy wszystko wydaje się bez znaczenia?
Czy kiedykolwiek przestanę tak tęsknić?
Czy mogę pozwolić sobie na radość, nie czując się przez to winny/a?
Żałoba to nie tylko smutek po stracie, ale złożony proces emocjonalny, który odsłania głębokie rany i nieuświadomione mechanizmy naszej psychiki. To moment, w którym świat, jaki znałeś/aś, ulega przemianie, a utrata bliskiej osoby porusza fundamentalne pytania o sens życia, tożsamość i własną wartość. Często pojawia się poczucie zagubienia, wewnętrzny chaos i trudność z pogodzeniem sprzecznych emocji: żalu, złości, lęku czy nawet poczucia winy.
W terapii psychodynamicznej staramy się zrozumieć, jak obecna strata rezonuje z wcześniejszymi doświadczeniami utraty i emocjonalnymi schematami, które przez lata kształtowały sposób radzenia sobie z bólem. Uświadomienie tych mechanizmów daje szansę na głębsze przeżycie żałoby i stopniowe integrowanie straty jako części swojej historii, co pozwala odbudować stabilność emocjonalną i odnaleźć nową równowagę w relacjach z sobą i innymi.